Nie miałem wielkich oczekiwań wobec nowego akcyjniaka z Denzelem Washingtonem w roli głównej. Ot, kolejne mordobicie. Dawno jednak na tego typu filmie się tak bardzo nie wynudziłem.
Nie wiem kto wpadł na pomysł zrobienia filmu o Jasonie Stathamie walczącym z prehistorycznym, gigantycznym rekinem, ale albo był szalony, albo bardzo ma w sobie duże pokłady nostalgii za bezsensownymi filmami klasy B.
Niektórzy mają London Calling, inni mają Berlin Calling, a ja od trzech lat pod koniec lata mam Białystok Calling. Już za dwa tygodnie po raz czwarty pojadę do serca Podlasia na mój ulubiony polski festiwal muzyczny. Up To Date Festival.
No dobrze, czas wreszcie się przyznać publicznie do czegoś, co nie było dla mnie łatwe, ani przyjemne – czas zamknąć projekt, któremu poświęciłem ostatnie trzy lata.
Wyszedłem z kina i jestem w szoku. Bo Terry Gilliam bo wielu latach walki z przeciwnościami losu dał nam film bardzo chaotyczny, momentami niezgrabny, ale oszałamiająco dobry.
Po dwóch tegorocznych sukcesach finansowych przyszedł trzeci film Marvela, który finansowo radzi sobie nieco gorzej, ale miał spore grono wyczekujących fanów.
Obok drugiej odsłony „Sicario” oraz „Ant-Man and Wasp” kolejna niemożliwa misja była najmocniej wyczekiwanym przeze mnie filmem tego lata.
To miała być dla mnie piąta edycja płockiego festiwalu. I jednocześnie powrót do korzeni, kiedy jadę się głównie bawić, a nie pracować jako media akredytowane na festiwal.
Przed nami paręnasta już, a dla mnie piąta z rzędu edycja festiwalu Audioriver. Płocki festiwal miał dla mnie duże znaczenie w zrozumieniu i polubieniu muzyki techno cztery lata temu, więc nie może mnie tam zabraknąć.
„Sicario” jest dla mnie jednym z najlepszych filmów obecnej dekady. Trudno nie podchodzić do jego sequela mając tę świadomość, jednak od początku gasiłem w sobie wielkie oczekiwania. I był to bardzo dobry ruch.
