Wydawać by się mogło, że rynek festiwalowy w Polsce jest już z grubsza ugruntowany, a na nowe propozycje zaczyna brakować miejsca i czasu. Jednak łódzki DomOffOn przekonuje, że nie wszystkie karty zostały jeszcze rozdane.
Już trzeci rok z rzędu chciałbym podsumować kończący się rok w jakże ważnej dla mnie sferze kultury: muzyce. Ale będzie to znacznie inne podsumowanie niż dotychczas.
Za nami pierwszy duży w tym roku festiwal muzyczny. Jak często się zdarza, pogoda była bardziej zmienna niż kobiecy humor, wiele osób nie było na to gotowych.
Już ponad rok temu pisałem, że najważniejszym serwisem społecznościowym jest dla mnie Last.fm. Właśnie doczekał się on gruntownej przemiany. Mamy do czynienia z betą, ale już mi się te zmiany podobają.
Całkiem niedawno, bo w listopadzie, podsumowałem nieco moje muzyczne życie i liczbę koncertów, jakie w życiu zobaczyłem. Widziałem sporo, ale nie wszystko. A, co gorsze, wiem, że nie zobaczę wszystkiego.
Od kilku dni obserwuję wymianę opinii na temat nowej usługi strumieniowania muzyki Tidal, którą z wielką pompą odpalił Jay-Z i spółka. Spróbowałem i zapowiada się naprawdę świetnie. Jednak póki co, zostanę ze Spotify.
Mam problem z polską muzyką. Nie mam wątpliwości, że powstaje u nas wiele doskonałych dźwięków, lecz jakoś zawsze wolę słuchać zagranicznych wykonawców.
Jak niedawno policzyłem, mam za sobą już jakieś 40 festiwali muzycznych. Jak na niespełna 8 lat od pierwszego, to chyba całkiem sporo. Na wielu z nich bywałem zaledwie raz, ale są takie, na które chętnie bym jeździł co roku.
To ciekawe, bo niemal rok temu poruszałem niemal ten sam temat, a bohaterem tekstu był ten sam człowiek – Thom Yorke. Twierdziłem, że jeden z wybitniejszych artystów się myli. Teraz on udowodnił mnie, że to ja byłem w błędzie.
20 grudnia o 6 rano opuściłem mury najlepszego klubu w Polsce – 1500m2. Wychodziłem z niego po doskonałej zabawie, przy muzyce głównie Jorisa Voorna oraz Sovinsky’ego.
