Kiedyś pisałem o tym, że wierzę w karmę. W ostatnich tygodniach ta wraca do mnie w najlepszej możliwej postaci – nieoczekiwanych wyjazdów na festiwale. Dlatego po Open’erze nadszedł czas na Tauron Nowa Muzyka 2017.
Tobey Maguire daleko było do idealnej kreacji Spidermana. Andrew Garfield był jeszcze gorszy. Tom Holland dawał nadzieję, że wreszcie otrzymamy odpowiedniego aktora w odpowiedniej roli.
Edgar Wright jest jednym z najbardziej niedocenianych filmowców dzisiejszych czasów. Przekonałem się o tym dopiero niedawno, nadrabiając jego wcześniejsze produkcje, dlatego z wielką nadzieją wypatrywałem premiery „Baby Driver”.
Nie jestem wielkim fanem francuskich komedii, choć też niezbyt wiele ostatnio ich widziałem. Pierwszym po dłuższej przerwie okazał się być właśnie „Facet do wymiany”.
Dzisiaj mam dla was kolejną odsłonę serii Festivalista, czyli playlisty zainspirowanej festiwalem muzycznym.
Dzisiaj mija równo dziesięć lat od jednego z najważniejszych dni mojego życia. Mogę go stawiać na równi z dniem, w którym się urodziłem oraz przeprowadziłem do Warszawy.
Przedwczoraj pisałem na Facebooku o Muzeum Emigracji w Gdyni, a dziś czas na kolejną atrakcję tego miasta.
Po tym jak naprędce nadrobiłem „Wiek Zagłady” (na raty, bo za pierwszym podejściem usnąłem) mogłem wybrać się na seans żenady do kina. Tak, spodziewałem się najgorszego po „Transformers: Ostatni Rycerz”.
Sezon festiwalowy się rozkręca, dlatego postanowiłem wrócić do pisania o tym, na czym się naprawdę znam, czyli festiwalach właśnie.
Najnowszy film Guya Ritchie powstawał w lekkich bólach i w pewnym momencie zdążyłem już mocno zwątpić w tę produkcję.
