Tekst ten publikuję głównie dla moich znajomych, z którymi rozmawiając o różnych dziełach popkultury z poprzedniego roku wywnioskowałem, że trochę brakuje im moich recenzji, poleceń i o wielu dziełach nawet nie słyszeli.
A cóż to za szaleństwo? Kolejny wpis na blogu? Co my mamy, 2013 rok?! A nie, zwyczajnie, mam ochotę wrócić do rutyny. Zatem nieco tradycyjnie: po kinowym seansie czas na garść moich spostrzeżeń.
Guy Ritchie to spoko chłopak, fajne filmy robi. I zawsze mniej więcej wiemy czego oczekiwać po jego kolejnych produkcjach. Jednak „Jeden gniewny człowiek” (jeny, jaki okropny tytuł) nieco przełamuje nasze postrzeganie tego reżysera.
Netflix zapowiedział mocną ofensywę filmową na 2021 rok, chcąc zaoferować nam co tydzień premierę filmową godną kina.
David Fincher to jeden z ciekawszych współczesnych reżyserów, a każde jego dzieło jest mocno wyczekiwane przez odbiorców. Na kolejny po „Gone Girl” film przyszło nam czekać aż sześć lat, zatem oczekiwania były niemałe.
Wreszcie znalazłem moment, by obejrzeć najnowszy film Aarona Sorkina, jednego z najlepszych, a na pewno moich ulubionych, scenarzystów XXI wieku.
Sascha Baron Cohen to dla mnie więcej niż komik czy komediant. To osoba, która od przeszło dwóch dekad kształtuje moje poczucie humoru, zmusza do myślenia i podziwu.
Życie pisze najlepsze scenariusze podobno. Rok 2020 napisał bardzo wiele ciężkich scenariuszy, ale także jeden świetny – bo oto, po półrocznej niemal przerwie poszedłem do kina.
Nikt chyba nie spodziewał się, że zdanie „byłem w kinie” będzie wywoływało tyle emocji i rodziło tak wiele wątpliwości. I wtedy przyszedł rok 2020 i wziął wszystkich z zaskoczenia.
Od kilku tygodni zalecenia rządowe pozwalają na funkcjonowanie kin, ciężko jednak powiedzieć, by ludzie ruszyli masowo po ponad trzech miesiącach przerwy. W najbliższych tygodniach się to zapewne zmieni. Ale nie od razu.
