Każdy z nas ma jakieś swoje życiowe dewizy, mogące się zmieścić w paru słowach. Trzy słowa składające się na powyższy tytuł tekstu to jedno z moich życiowych przesłań. Ale najpierw opowiem wam o pewnym chłopcu.
Miło mi powitać was na nowej odsłonie strony troyann.pl. Celowo nie używam określenia „blog Troyann”, bo Troyann stał się czymś znacznie więcej niż tylko blogiem.
Dziś po raz kolejny zaskoczę was tekstem nie dotyczącym stricte popkultury. A co, mój blog, mogę robić na nim co chcę! A dziś chcę zrobić trochę dobro.
Dziennie spędzam więcej godzin przy biurku niż w łóżku (niestety), więc ostatnio postanowiłem dokonać lekkich zmian w swoim mieszkaniu.
Nienawidzę przemocy. Z tego też powodu nie lubiłem sportów walki. Jakież było moje zdziwienie, kiedy przekonałem się na własne oczy, że sporty walki to nie przemoc. To po prostu… Sport.
Po dwóch latach przerwy (jakoś nie mogłem się zmobilizować, a potem było mi głupio) wracam do pomagania Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy i wystawiam aukcje na Allegro.
Miałem się nie rozpisywać, opublikować krótki post na Facebooku, ale okazało się, że kończący się właśnie rok był dla mnie dużo ciekawszy niż sądziłem i nie umiem tego zamknąć w paru zdaniach.
Ciekawy, choć nie do końca wybitny film dokumentalny stał się dla mnie punktem wyjścia do rozważań nad samym sobą.
Miałem tego tekstu nie pisać, ale kurczę, jednak coś we mnie drgnęło, ten patriotyczny element mnie. Polska obchodzi dziś swoje 100-lecie odzyskania niepodległości.
W momencie kiedy większość osób boi się przekroczenia progu trzydziestu lat, ja od kilku miesięcy bardzo na ten dzień czekałem.
